Sipol

I.

Hindi pang-eenganyo ng engkanto

o maligno, ng dwende o kapre,

ang pagsipol ko tuwing gabi.

Nais ko lamang kasi

makita ang pagsayaw

ng mga tangkay at dahon

at maging ang paghuni

ng hanging minsan ay waring

galit na sumisigaw

o di kaya'y marahan

na nangangamusta sa akin

na nangangailangan ng pansin.

Indayog ang kanilang tugon

sa aking sipol.

Hindi tulad, halimbawa,

ng mga tambay

sa tindihan na nag-iinuman

at sumisipol sa bawat

babae na nagdaraan.

Sangkatutak na kantiyawan –

pero hindi ko alam kung nais

din nilang sumayaw

ang mga dalagang dumadaan

o dahil lang ito sa kalasingan.

II.

Kahapon, sa aking pag-iisa,

bumili ako ng malamig

na malamig na serbesa

at nag-inom sa labas,

sa aming munting hardin.

At dahil nga matakaw sa pansin,

ako'y sumipol ng malakas

upang sana'y hamunin

ang mga puno at halaman;

upang sana'y humangin.

Subalit iba ang nagpakita

sa akin. Isang dambuhalang

nilalang na may tabako

at tila maliliit pa sa unano

na mukhang tao at tumatalon-

talon sa galak at nakangiti.

Alam kong hindi ito guni-guni.

Tanging nasambit ko tuloy

sa gulat na rin siguro

ay putang ina ninyo

lasing na ako.